عنوان نمایشنامه: یک قاب و هزار تصویر

نویسنده: ژرفین 

پرده دوم - چالش در پذیرش تغییرات

ژانر: کمدی اجتماعی 

زمان: حال حاضر

مکان: یک خانه بزرگ قدیمی در مرکز شهری کوچک در ایتالیا

شخصیت‌ها:

  1. ماریو (70 ساله): پدر بزرگ خانواده، فردی سنتی با دیدگاه‌های سخت‌گیرانه. عاشق نظم و سنت‌های قدیمی.

 2. آنا (68 ساله): همسر ماریو، زنی مهربان اما گاهی دمدمی‌مزاج. اغلب بین ماریو و نسل جدید میانجی‌گری می‌کند.

 3. لویزا (40 ساله): دختر ماریو و آنا، معلم هنر، روشنفکر، و مدافع تغییر.

 4. کارلو (20 ساله): نوه ماریو، دانشجوی جامعه‌شناسی، حامی تغییرات اجتماعی و حقوق برابر.

 5. کلارا (25 ساله): دوست‌دختر کارلو، فعال محیط‌زیست و فمینیست.

 6. جوزپه (50 ساله): همسایه و دوست قدیمی ماریو، فردی محافظه‌کار اما بسیار شوخ‌طبع.

 پرده دوم: چالش در پذیرش تغییرات

 تضاد نسل‌ها پررنگ‌تر می‌شود و ماریو با چالش پذیرش تغییرات مدرن روبه‌رو می‌گردد. خانواده، با شوخی و مهربانی، او را به یک "آزمایش زندگی مدرن" دعوت می‌کنند تا دیدگاهش نسبت به دنیا عوض شود. در کنار طنز، گفت‌وگوهای صمیمی آنا و لویزا عمق احساسی داستان را بیشتر می‌کند 

صحنه: همان خانه ماریو و آنا، سالن نشیمن

(صحنه با جمعی شلوغ و پر سر و صدا آغاز می‌شود. ماریو همچنان روی صندلی‌اش نشسته، اما نگاهش به بقیه که دور میز ناهارخوری نشسته‌اند، پر از نارضایتی است. کلارا در حال صحبت درباره یک پروژه محیط‌زیستی است و بقیه، به جز ماریو، با هیجان گوش می‌دهند.)

شروع پرده دوم:

کلارا: … و بعد از اون، تصمیم گرفتیم تمام پلاستیک‌های غیرضروری رو توی شهر جمع کنیم. باور کنید، فقط توی یک هفته، هزار کیلو پلاستیک بازیافتی جمع کردیم!

آنا: (با تحسین) چه جالب! من هیچوقت فکر نمی‌کردم اینقدر پلاستیک اطرافمون باشه.

ماریو: (با پوزخند) پلاستیک؟ هزار کیلو؟ ما قدیما هزار کیلو انگور جمع می‌کردیم، شراب می‌ساختیم. زندگی واقعی اینه، نه این کارای عجیب و غریب.

کارلو: (با شوخی) بابابزرگ، تو اگر با زمان جلو نمیای، حداقل از سر راهش کنار برو!

ماریو: (جدی) من همون‌جا می‌ایستم که همیشه بودم. هرکس می‌خواد بیاد جلو، باید اول ثابت کنه که حق داره!

لویزا: (با خنده) خب بابا، اگر اینطوره، تو الان باید مجوز زندگی مدرن رو از ما بگیری!

کلارا: (به لویزا) چه ایده خوبی! بذاریم ماریو چند روز با زندگی مدرن دست و پنجه نرم کنه. شاید نظرش عوض شد.

آنا: (با نگرانی) نه، نه. لطفاً چیزی رو به هم نریزید. آخرین باری که ماریو مجبور شد از تلفن هوشمند استفاده کنه، تا یک هفته حرف نمی‌زد.

ماریو: (با غرور) چون حرفی برای گفتن نبود. اون تلفن احمق بود!

کارلو: (با خنده) آره، تلفن احمق بود، نه تو که تا نیم ساعت دنبال دکمه خاموشش می‌گشتی!

(همه می‌خندند، اما ماریو اخم می‌کند.)

صحنه: آشپزخانه

(آنا در حال آماده کردن قهوه است. لویزا وارد می‌شود.)

لویزا: مامان، چرا همیشه از بابا حمایت می‌کنی؟ یه وقتایی باید بهش بفهمونی که این دنیا دیگه مثل قبل نیست.

آنا: (با خنده) عزیزم، اگر قرار بود ماریو چیزی رو بفهمه، همون روز اول ازدواجمون فهمیده بود.

لویزا: (با تعجب) پس چرا باهاش ازدواج کردی؟

آنا: چون عاشقش بودم. هنوز هم هستم. ولی یاد گرفتم که بعضی چیزا تغییر نمی‌کنن. به جای عوض کردن ماریو، یاد گرفتم چطور باهاش کنار بیام.

لویزا: (فکر می‌کند) خب، شاید حق با تو باشه. ولی هنوز هم فکر می‌کنم باید بهش نشون بدیم که تغییر همیشه بد نیست.

صحنه: نشیمن دوباره

(همه دور هم نشسته‌اند. کارلو و کلارا طرحی برای آزمایش دارند.)

کارلو: بابابزرگ، یه پیشنهاد دارم. بیا برای یه هفته از زندگی مدرن استفاده کنی. اگه تونستی تحمل کنی، ما هم قول می‌دیم یه هفته مثل تو زندگی کنیم.

ماریو: (با غرور) فقط یه هفته؟ قبوله! ولی آماده باشین که شکست بخورین.

کلارا: (با خوشحالی) عالیه! خب، از فردا شروع می‌کنیم. اولین قدم: خداحافظی با تلویزیون قدیمی و سلام به استریم آنلاین!

ماریو: (با ترس) استریم چی؟

کارلو: یعنی باید فیلم‌ها و برنامه‌ها رو از اینترنت ببینی.

ماریو: (زیر لب) اینترنت! همون چیزی که شیطان اختراع کرد…

لویزا: (به شوخی) بابا، اینترنت فقط یه ابزار دیگه است. قول می‌دم که گاز نمی‌گیره!

آنا: (با نگرانی) مطمئنید که ماریو از این آزمایش زنده بیرون میاد؟

کارلو: (با خنده) مطمئن نیستم، ولی حداقل یه ماجرای خوب برای تعریف کردن خواهیم داشت.

(نور کم می‌شود. صدای زنگ ساعت دیواری پایان پرده را اعلام می‌کند.)

پایان پرده دوم