در آستانۀ جنون

این جهان پر شد ز هیاهو دروغ

درگوشه کنار این شهر تاریک

درغبار خانه های خاموشی

در طلوع و غروب روزمرگی ها مان

عمر سوار براسب می تازد چو باد

من خسته ز کشاکش روز و شب

در سینه درداست لبریز ز راز

دیده پوشیدی میکند چشمم ز راز

لب فرو بسته ام ز شعر دروغ

روح بی جان در تنم جولان دهد

روزگار خطوط روی چهره ام زند ز درد

چشمان در گودال چهره فرو رفته

در هجوم ثانیه ها فشرده شد قلبم

همچو دریا چشمانم بی قرار

احساس در رگ های تنم موج سوار

من از جهان بی تفاوتی سخن گویم

معصومیت خفته در جهان گویم

از قلب شکست در پیکر بی جان گویم

از دوری دلدار ز دل می گویم

افسوس که در هجمه دنیای دروغ

پنهان شده احساس درون

آری تنها در شلوغی تن گم شده ام

در موج های خورشان در رگ هایم

که به قلب شکسته ام میرسد

در هیاهوی راست دروغ دنیا

ژرفین

من زن هستم

روح دارم

درک دارم

قلب دارم

عاشق زندگی هستم

ورزش را دوست دارم

سیاست را میفهمم

آرزو دارم

استعداد دارم

همانطور که زیبایی دارم

ولی دلم شکسته

از بس میگویند

عشق

تنها چیزی است که زن ها برایش ساخته شده اند

ژرفین

نگاهت طوفانی در دلم به راه می اندازد

صدایت به موج های این طوفان شدت می دهد

نفس هایت در جانم وتنم نفوذ می کند

هر لحظه در دریای دلت فرو می روم

شنا کردن را نیاموختم

تا غرق شدن در تو را تجربه کنم

ژرفین

آلات موسیقی هر چقدر

حرفه ای ساخته شده باشند

اما هیچ ارزشی ندارند

مگر اینکه موسیقیدان از روح خود در آن دمیده باشد

این مصداق بارز خلقت است

ژرفین

با دقت که به اطرافم می نگرم

مثل تابلوی نقاشی زیبا ست

رنگهای گوناگون

چشم نوازی می کند

سردی هوا در استخوانم نفوذ کرده

به درختان می اندیشیدم

در سوز وسرما

چرا اینگونه شاخساران عریان شده

و چرا رخت تن درختان نازکتر شده

طوری که تنه زیبایشان رخ نمایی میکند

باد با قدرت عجبی زوز کشان

لابه لای شاخه ها می وزد

برگهای رنگارنگ را

یکی پس از دیگری به هوا میبرد

و پس از چرخشی به زمین می اندازه

دنبال چه می گردد لابه لای شاخه وبرگ درختان

که دیوانه وار بر تن درختان تازیانه میزند

و قتل عام راه انداخته

و تا تنشان را لخت نکند آرام نمیگیرد

بیشتر انسان ها پاییز را عاشقانه دوست دارند

به خاطر برگریزانش

به ذهنشان خطور نکرده

این همه زیبایی

نتیجۀ شبیخون باد پاییزی به تن درختان است

و این زیباترین کشتار در تاریخ هرسال است

ژرفین

خالصانه ترین احساسم را نثار تو کردم

تا بدانی این حس دوست داشتنت حقیقت درونم است

بدون هیچ پوششی

بدون رنگ و زلال

مانند آبی، که سر چشمه اش

در دل کوه باشد احساسم سرچشمه اش از قلبم است

شاید برای تو تکراری باشد دوست داشتن

از بس که "دلربا" هستی

ولی برای من حس نابی است که تکراری نیست

در تمام جانم ریشه کرده است

شکستن شاخه های احساسم تاثیری در نابودیش ندارد

باید ریشه کن شود

چه بهتر که به دست تو باشد

ژرفین

سالهاست که درختان چنار خیابان ولیعصر

نظار گرند..

به قدمت صد ساله

دیدن وتجربه اندوختن

تا اینکه به بهانه های مختلف مثل سرطان رنگی سر این شاهدان عینی بریده شد

روزی به پای درد دل درخت چنار صد ساله نشستم

اکسیژن نهفته شده در برگ هایش را رها کرد

با زبان بی زبانی گفت؛چه درد ها و عاشقانه های که به چشم دیدم

چه لب ها که پنهانی در پناه من

چه اشک های

لبخند های

سایبان دانشجو و سرباز شدم

بر روی تنم غربت شان را حکاکی کردن به یادگار

در همین خیابان

در کشمکش های سیاسی جناح چپ و راست

مردم خون دل ها..

آری من عجین شدم با این جماعت

پوست تنم به کلفتی دست پیرمرد، نارنجی پوش

رنگ بر گهایم به سیاهی صورت دخترک فال فروش سر چهارراه

و ساقه هایم خشک مثل تن رنجور پیرزن دست فروش مترو

صد سالیست به چشم می بینم

دم بر نمیاورم

به جان ریختم

به ریشه هایم سپردم که در خاک نگهش دارند تا برسد به دست آیندگان

بگذار هر چقدر می خواهند

بهانه آفت بیاورند و سر ببرند

رازهای این سرزمین در ریشه های من

در دل خاکش به امانت می ماند

تا به وقتش

ژرفین

خوشبختی برای هر کسی یک جور تعریف شده است

ولی برای من یعنی کاری که دوست دارم را انجام بدهم

با آدمی های که دوستشان دارم وقت بگذرانم

لباس کی خوشم می آید بپوشم

ساعت ها شعر بگوییم

ساعت ها شعر بخوانم

چای بنوشم

والبته منتظر تو باشم

تا همه ی خوشبختیم را با تو مخاطب شعرهایم به اشتراک بگذارم

شاید دیگران من را خوشبخت نمی بینند

ولی برای من این کارها آخر خوشبختی است و بس

ژرفین

پرنده، فصل بهار رسید

موسیقی اش با توست

پَر بزن در هوای بارانی

نغمه سرای کن

بوی باران

بوی نم

عطر شکوفه ها

مست می کند تو را

حواست جمع پنجره های شیشه ای باشد

کودکی در انتظار پشت پنجره

نغمه هایت

هوای آزادی

پَر پرواز

همه را در بند می کشد آنی

هر چه آواز تو دلنشین تر

در قفس به رویت باز تر

پَر بکش پرنده

آسمان اوج دنیای توست

دور ترین نقطه ممکن

لانه ات را بساز

دورتر از آدما

پنجره ها

آن گاه نغمه سرای کن

زندگی پُر از معناست

با پرواز

با آواز

شیشه ها فریبنده است

چشم بسته عاشقی ممنوع

حرف پرواز است

نه اسارت

پرنده زیبا

ژرفین